พี่หมอไม่ได้พูดอะไรกลับมาแต่ยังคงขับรถต่อไปเรื่อยๆแต่ภายใต้แววตาที่นิ่งนั้นกลับไหววูบ…. “ฮึกๆ..ๆ..“ ผมเริ่มเหนื่อยกับโชคชะตา ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับผมทุกที! ให้มีความสุขบ้างไม่ได้หรือไง….. ปรากฎใบหน้าสวยยิ้มให้ตนทั้งน้ำตา ผมที่เคยยาวประบ่าตอนนี้ยาวเกือบถึงหลัง…..ร่างกายผอมกว่าปกติ……ผิวที่เคยขาวเเต่ตอนนี้ซีดเซียวลงเเต่เขาก็จำได้….. หอมทำหน้าเสียดายก่อนจะนิ่วหน้าแล้วบีบมือผมด้วยความเจ็บ..แค่นั้นผมก็จูบมือ ร้องไห้อีกครั้ง….
“ขอโทษเรื่องไหนล่ะความผิดของคุณมันมากเหลือเกิน! ถ้าอยากให้ยกโทษให้ก็รีบๆไปตายซะ! ” เมื่อกี้นี้ผมไล่เขาไป ผมไล่เขา….. “ฮึก..ก..ก…”ผมซบหน้าลงกับเข่า ผมไล่เขาไปแต่อีกใจผมก็ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น ทำไมผมต้องทั้งรักทั้งเกลียดเขาด้วย…..ถ้าเขาไม่ใช่รักแรก รักที่ฝังใจมานานผมคงสามารถลืมเขาได้ไปนานแล้ว….
คุณแม่กับคุณพ่อยิ้มรับก่อนจะถ่ายรูปพวกผมอีกครั้ง…. Copyright © 2017 อ่านนิยายจีนแปลไทย pdf อ่านมังงะ วรรณกรรม โดจิน ฟรี อัพเดทใหม่ล่าสุด | All rights reserved. “อย่าเพิ่งโทษใครเลยนะ…..เราต้องเข้มแข็งแม่เชื่อว่าหอมเองก็หวังแบบนั้น….” โซเชียลแห่แชร์ตัวจริงไก่ไอ้จ้อยที่แท้ไม่ธรรมดามีฐานะเซเลบ!! ขนาดสินค้ารวมบรรจุภัณฑ์ (กxยxส) 14.6x21x1.9 ซม.
น้ำหนักรวมบรรจุภัณฑ์ zero.four กก. เมื่อการสวมใส่เสื้อผ้าของเธอไม่ได้มีไว้เพื่อความสง่างามเท่านั้น… หมูหันค่อยๆใส่กางเกง แม้เซเอียงจะล้มไปบ้างแต่ก็ใส่ได้ แต่…..
คิงส์ถึงกับสะอึก กำหมัดแน่น ใช่เขาแพ้! แต่ถึงเขาจะรวยก็แพ้อยู่ดีเพราะหอมคงไม่เลือกเขาอีกแล้ว…….. ผมรู้สึกเครียด…เพราะมันต่างกับที่พ่อและแม่พูดเอาไว้…. ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะเชื่อว่าเด็กในท้องคือลูกของคุณ แล้วเรื่องเมื่อคืนก็ไม่ได้โกหกเลย ฮือ…เมื่อไหร่คุณจะเลิกเกลียดฉัน ฮือ… “อึก…”ผมจับตรงอกตัวเองก่อนจะทรุดตัวลง หายใจไม่ออก….
ผมใจหายทำไมรู้สึกเสียใจที่ตัวเองพูดไปแบบนั้น….ผมกำมือแน่นกลั้นใจพูดต่อ….. การขอแต่งงานที่ทำให้ผมตื้นตันผ่านพ้นไป…เเต่ผมยังคงยิ้มเพราะมีความสุขพี่คิงส์บอกว่าอาทิตย์หน้าจะจัดงานเเต่งงานเพราะดูฤกษ์มาเรียบร้อยเเล้ว…. ผมมองลูก หมูหันไม่ได้ใส่ใจอะไรในคำพูดยังคงเดินแล้วมองของทั้งสองข้างทางต่อไปแต่เป็นผมเองที่อดหวั่นไม่ได้ที่เขาพูดถึงพ่อ…. เวลาล่วงเลยมาถึงวันที่สี่ที่ฉันมาอยู่ที่ไร่ ทุกอย่างลงตัวและราบรื่นดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรให้ต้องคิดมากและกลุ้มใจ…จะมีก็แต่… นั่นเสียงแม่ผมนี่ หัวใจผมเต้นรัวรู้สึกตื้อในอก นานเท่าไรแล้วที่ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้กอด….
ลินดานิ่งค้างเม้มปากแน่น…ต่อให้รวยแค่ไหนต่อให้เปลืองตัวเพื่อเศรษฐีกี่คนแต่ถ้าแม่เธอยังเป็นแบบนี้ชีวิตเธอคงไม่มีความสุข…. รวมทั้งกฤตพลที่รักน้องสาวดุจแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว… แม่มะลิ โพสต์ภาพคู่ พี่หมื่น พร้อมแคปชั่นสุดฟิน … ชื่อที่ปรากฎทำให้ลังเลที่จะรับ คุณพ่อพี่คิงส์………..
พอกันทีผมจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว ผมจะเลิกโง่เหมือนคำที่พวกเขาด่า ผมเกือบไปแล้วจริงๆ เกือบที่จะเสียลูกไป…………. “อ้าวคิงส์……” คุณพ่อมองพี่คิงส์แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นผมอยู่ข้างๆ ท่านหยุดนิ่ง…. “ฮึก…พี่ขอโทษ…พี่ขอโทษ….” ผมกุมหัวตัวเอง เมื่อรู้สาเหตุ…..เพราะผมอยากมีลูกหอมถึงได้เป็นแบบนี้…เพราะผม…. ผมหยุดนิ่งกัดฟันกรอด ใช่ ผมผิดผมไม่เถียงและมันจะเป็นความผิดที่ติดตัวผมไปตลอดชีวิต…..
จะไปที่ไหนก็ไป อย่าคิดจะเอาเรื่องลูกมาอ้อนวอนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านหลังนี้ต่อ ฟังแล้วก็จำใส่สมองของเธอไว้ สมมติว่าเด็กในท้องคือลูกของฉันจริง ฉันก็ไม่ต้องการลูกที่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ! คิงส์ได้แต่หลับตา เขาไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลยจริงๆ ทั้งที่เขาควรจะเป็นกำลังสำคัญแท้ๆแต่เขากลับเป็นแค่ตัวถ่วง เขาจิกขาตัวเองที่ยังพอรู้สึกเจ็บบ้างแต่น้อยเหลือเกิน……………….. ผมและพี่คิงส์จูงมือหมูหันเข้าไปในบ้าน…..บ้านที่ผมจากไปมานาน…..ความรู้สึกคิดถึงแล่นเข้ามาในหัวใจเติมเต็มความสุขที่ขาดหายไป…. คำพูดที่เอ่ยออกมาทำให้ผมได้แต่มองหน้าคนพูดด้วยความไม่เข้าใจ…..หมายความว่ายังไงเขาพูดเหมือนกับ….. ผมถอนหายใจรู้สึกตกใจกับเรื่องที่ได้ยินมันเหลือเชื่อเกินไปกับคนที่รวยล้นฟ้ากลับมาตกอับแบบนี้….
นานแล้วจริงๆที่เราไม่เคยนอนด้วยกันแบบนี้……นานแค่ไหนนะ….จำไม่ได้ด้วยสิ….ตอนนั้นเรายังรักกันใช่ไหมนะ…..ไม่สิตอนนั้นพี่คิงส์เลิกรักผมแล้ว…. ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาหอมที่นอนไม่ได้สติบนเตียง ทุกคนกำลังร้องไห้แทบทรุด มองคนที่นอนหลับไม่ได้สติใบหน้าซีดเซียวจนผมแทบไม่อยากเชื่อว่าเราเพิ่งจะยิ้มให้กันและผมเพิ่งจะขอแต่งงานไป…. ผมที่กำลังนำเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าชะงักนิ่งรู้สึกไม่ดีเมื่อพูดถึงคุณนาย…..ต่อให้ผมกับพี่คิง์รักกันมากแค่ไหนถ้าคุณนายไม่ยอม……. “เวียงพิงค์…มัวคุยกับใครอยู่วะ?!
แล้วแต่งตัวให้มันดีกว่านี้หน่อยได้มั๊ยเนี่ย?! คิงส์ขมวดคิ้วมองกองเศษเหรียญตรงหน้า ก่อนที่คำตอบจะทำให้เขาจุกจนพูดไม่ออก…เขาพอรู้เเล้วว่าทำไม….. พี่คิงส์ไม่พูดอะไรอีกแต่สีหน้าเศร้าสลดลงจนผมเองยังอดไม่ได้ที่จะปวดใจตามแต่มันสายเกินไปแล้วจริงๆสำหรับเรา……. โชคดีที่รถเบรกทัน ทัศนะวิ่งตามมาคว้าตัวไว้ เขมิกาทิ้งตัวร้องไห้อย่างหมดอาย พลางขอร้องไม่ให้ส่งเธอกลับบ้าน ทัศนะถึงกับพูดไม่ออก ความสงสารแท้ๆทำให้ยอมรับปากจะไม่บอกใครเรื่องเธอ…